Rozdział 3

Chyba nie najlepszy, ale... jest :D Miałam straszne problemy z koncentracją, stąd kiepska jakoś rozdziału. Obiecuję się poprawić. Powiedzmy zatem, że to taki rozdział przejściowy. Przepraszam, że tak późno i zapraszam do czytania. W razie pytań odpowiem na wszystkie na moim asku: http://ask.fm/HaleyElena. Dziękuję również za tak liczne odwiedziny i komentarze <3 Jesteście cudowni, i nie ukrywam - aż chce się pisać czytając Wasze komentarze. Miłego czytania ♥

PS. TO CO JEST NAPISANE KURSYWĄ I PODKREŚLONE TO LINKI DO OBRAZKÓW :D


 Wyszli z gabinetu Snape'a i ruszyli przed siebie. Pansy kilkakrotnie wzdychnęła teatralnie, ale nikt nie zwrócił na nią uwagi, tak więc nieco rozjuszona stanęła na środku korytarza.
  - To już koniec imprezy? - zapytała robiąc przy tym smutną minkę.
  - A skąd! - żachnęła nieco pijana Granger. - Dokończymy u mnie! - zakrzyknęła i ruszyła z miejsca.
  - Te, Mionuś... Nie w tą stronę, do ciebie to w lewo - zaśmiała się Elena. Hermiona spojrzała na nią spod ciężkich powiek.
  - No przecież wiem - burknęła - ja was tylko sprawdzałam... - wszyscy zaśmiali się z niej, ale ona uniosła wysoko głowę i ruszyła przed siebie. Reszta nie chcąc zostać w tyle, ruszyła za nią. Weszli do dormitorium Hermiony, i usiedli na łóżku. Hermiona wyciągnęła z barku dwie butelki Ognistej i dosiadła się do nich. Puściła w obieg butelki, bo nie chciało jej się sięgnąć po szklanki. Kiedy pociągnęła bardzo dużego łyka, a w głowie nieco jej zaszumiało, Elena położyła się na łóżku, kładąc nogi na poduszce. Wzdychnęła.
  - Nudno - i zrobiła smutną minkę.
  - Popływaaaajmy! - zawołała Hermiona, na co Elena z ożywieniem klasnęła w dłonie. Chciała szybko usiąść, aby zaaprobować pomysł, ale spadła z łóżka. Wszyscy wybuchnęli śmiechem. Podniosła się szybko i masując czoło wypalił:
  - Chyba wszyscy na raz nie zmieścimy się do wanny - palnęła. Hermiona pacnęła się dłonią w czoło i zaśmiała z kuzynki.
  - Idziemy popływać w jeziorze - wyszczerzyła zęby. Harry zrobił przerażoną minę.
  - Co? - burknęła w jego stronę Granger.
  - To chyba niedozwolone o tej porze... prawda? - zapytał cicho. Pozostali zaczęli się śmiać, mieli szampańskie humory.
  - No i co z tego, Harry? - Hermiona machała ręką, jakby tłumaczyła coś małemu dziecko - Przecież zasady są po to żeby je łamać.
  - Ale...
  - Pottuś, ja mam gorszy problem! - rzucił Blaise - jak ja mam pływać, aby nie zepsuć sobie mojej cudownej fryzury?!
  - Jesteś gorszy od Draco - Pansy pokręciła głową z dezaprobatą. Blaise, Hermiona i Elena wybuchnęli śmiechem.
  - A ja mam sexy bikini - pochwaliła się Hermiona. Chłopcy spojrzeli na nią z uśmieszkami, a dziewczyny posmutniały nieco.
  - A co się dzieje, robaczki? - zapytała brązowowłosa.
  - My nie mamy... - wyszeptała Leni.
  - To ja wam dam... chodźcie do szafy! - pociągnęła blondynkę i czarnowłosą w stronę mebla. Chłopcy spojrzeli po sobie z przerażeniem, kiedy Hermiona otworzyła drzwi szafy, weszła do środka z dziewczynami, a po chwili drzwi za nimi się zamknęły. Nie byli pewni swoich oczu - w końcu kto normalny wchodzi do szafy?! Z dziwnymi minami popijali Ognistą, aby po chwili zauważyć, że drzwi otwierają się z powrotem, i ze środka wychodzą trzy dziewczyny ubrane w kremowe, zwiewne sukieneczki. Na twarzy miały wielkie banany.
  - Idziemy? - podskoczyła Leni, klaszcząc w swoje dłonie. Uśmiech miała taki, jakby w tym roku Gwiazdka była miesiąc wcześniej. Chłopcy zabrali butelki z alkoholem i ruszyli w stronę wyjścia.

  Stojąc na pomoście, Hermiona zabrała od Blaise'a butelkę Ognistej i podeszła z nią do dziewczyn. Każda z nich złapała po dużym łyku i ściągnęły z siebie sukienki. Granger miała na sobie neonowe bikini, Pansy białe z falbanami, a Elena turkusowe. Chłopcy na ich widok zaniemówili. Dziewczyny zachichotały i wskoczyły do wody i zaczęły się chlapać. Draco i Blaise szybko do nich dołączyli, a Harry został na pomoście.
  - Potti, wskakuj! - krzyknął Zabini.
  - Chodź Harry, woda jest taka sexyyyy - zaśmiała się Hermiona i wskoczyła na plecy Blaise'a. Chłopak zaśmiał się i zanurkował z dziewczyną. Leni w tym czasie chlapała Pansy wodą. Harry obserwował ich i miał wielką ochotę popływać, ale... wstydził się.
  - Wskakuj Potter, popływamy sobie... - chłopak pokręcił głową, ale dziewczyna nie zrezygnowała - no dawaj! Inaczej Elena nie da mi spokoju - Harry zaśmiał się, ale wstał, ściągnął spodnie i w samych bokserkach wskoczył do wody. Pansy oblizała usta, po czym podpłynęła bliżej. Harry'ego przeszły dreszcze, kiedy dziewczyna znalazła się blisko niego. Chłopak dotknął ręką jej policzka.... i usłyszeli głośny pisk. Blaise zrzucił właśnie Hermionę do wody, a ona obrażona wypłynęła na powierzchnię i położyła się na kamieniach wystających z jeziora. Zamknęła oczy i rozłączyła się wygodnie z błogim uśmiechem.
  - Co ty robisz, Granger? - zainteresował się Draco.
  - Opalam się... Nie widać?! - oburzyła się brązowowłosa.
  - W promieniach księżyca? - zapytał powątpiewająco, ale z uśmiechem.
  - No... - blondyn zachichotał i podpłynął bliżej. Wdrapał się na kamienie i położył obok niej.
  - Użyczysz mi trochę tego księżyca, Granger?
  - A bierz se! - odpowiedziała nie patrząc na niego. Chłopak za to na nią spojrzał i nie mógł uwierzyć, że tak się zmieniła. Jej twarz nabrała szlachetnych rys, włosy stały się bardziej jedwabne, urosły jej i układały w piękne fale, a piersi... Draco aż przełknął ślinę... piersi uwydatniły się. Były idealnego rozmiaru i kształtu.
  - Słuchaj... - ale nie dane było mu skończyć bo podpłynęła do nich Elena i krzyknęła:
  - Gramy w berka! - na te słowa Hermiona znowu ożyła i nie zwracając uwagi na blondyna wskoczyła do wody, i podpłynęła do pozostałych. Draco pokręcił głową, ale także popłynął do reszty. Świetnie się bawili, uciekając przed sobą nawzajem. Ich piski i krzyki nosiły się echem po całych błoniach. I pewnie bawili by się nadal gdyby na pomostach nie stanęła pewna mroczna postać. Patrząc na nich, przywołała na usta lekki uśmiech, a po chwili krzyknęła:
  - Co to za wygłupy?! - wszyscy automatycznie spojrzeli w stronę pomostu, na którym stał... Snape! Hermiona podpłynęła do pomostu i wyciągnęła rękę do niego.
  - Co ty chcesz, Granger? - zapytał zdezorientowany. Dziewczyna nic nie odpowiedziała, ale wciąż trzymała wyciągniętą rękę. Snape westchnął i podał jej swoją dłoń, a ona... pociągnęła go z całej siły, i po chwili profesor wynurzył się w wody, plując przy tym.
  - HAHAHAHAHAHAH - zaśmiała się Elena - mokry tatuś...
  - Granger, co ty odpierdalasz?! - krzyknął nieco wzburzony, chociaż tak naprawdę chciało mu się śmiać.
  - Oj, nie denerwuj się, wujaszku - zaśmiała się i pokazała mu język. Snape'a zamurowało. Skąd ona wiedziała?! No tak... Elena. I ten jej długi jęzor... Mężczyzna zignorował tę uwagę i zaczął płynąc w stronę brzegu, ale Elena rzuciła się na niego i usiadła mu na barkach.
  - Jupiii! Ale fajnie! Dlaczego już mnie tak nie nosisz? - zapytała smutno. Severus westchnął głośno i pokręcił głową. Ma się z tą swoją córeczką, a teraz jeszcze doszła mu do tego szalona siostrzenica. Zaczął powątpiewać w świetność swoich genów... Snape odepchnął córkę za stopy, a ta zrobiła w powietrzu fikołka i wpadła do wody. Wynurzyła się z niej piszcząc z zadowolenia.
  - Kocham tooooo! - Hermiona poczuła ogromną ochotę na wygłupy, więc również wskoczyła na barki profesora i krzyknęła:
  - Ja też chcę tak jak Leni!! - Snape zaśmiał się pod nosem, ale odepchnął siostrzenicę tak jak córkę. Hermiona zrobiła piękne salto, wpadła pod taflę wody i wynurzyła się z gracją Afrodyty.
  - Ale to było sexy - zawołała. Severus widząc zbliżające się do niego dziewczyny, zaczął biec w stronę brzegu. Przewrócił się na mokrym piasku, a wszyscy zaczęli się z niego śmiać. Odwrócił się do nich z twarzą umazaną piaskiem:
  - Jeśli komuś powiecie o tym co tu się działo... ZABIJĘ!! - warknął, a noc zakryła jego szczęśliwy uśmiech.


Kolejny dzień był dla wszystkich katorgą. Hermiona, która spała w swoim dormitorium z Leni i Pans, wstała jako pierwsza. Zwlekła się z łóżka i poszła do łazienki. Zerknęła w lustro i krzyknęła przerażona. Była bardzo blada, miała ogromne sińce pod oczami, w jej włosy sterczały jak siano. Wzięła szybki prysznic, umyła włosy i nałożyła na nie olejek arganowy. Ubrała się w różową cieniowaną bluzkę, czarne szorty z dżetami, różowo-pomarańczowe sandałki na koturnie i złotą bransoletkę w ćwieki. Całość wyglądała świetnie. Włosy upięła w luźnego koka, a dwa skręcone kosmyki wisiały jej po bokach twarzy. Nałożyła szybko trochę podkładu, a potem przypudrowała twarz, mając nadzieję, że zakryje nieco sińce, nic z tego wciąż były widoczne. Rzęsy wydłużyła maskarą, a na kości policzkowe nałożyła trochę różu. Wyszła z łazienki i obudziła dziewczyny. Kiedy wszystkie się wyszykowały, postanowiły iść obudzić chłopaków, którzy spali u Malfoy'a. Przeszły przez Pokój Wspólny i weszły do dormitorium blondyna. Hermionę aż cofnęło, a twarz jej pozieleniała.
  - Ale tu śmierci alkoholem - wycedziła zza dłoni, którymi zakryła nos i usta - chyba mnie mdli - jęknęła. Pansy i Elena otworzyły okna i zabrały się za budzenie chłopców, którzy baaaaaaaaardzo niechętnie zwlekli się z łóżek i po kolei szykowali.
   Pierwsze były eliksiry, na których Snape był w wyśmienitym humorze, i nikt nie rozumiał dlaczego. Nikt oprócz paczki, która miała wczoraj szlaban. Hermiona przypomniała sobie nagle, jak wczoraj zwracała się do profesora per "wujku" i weszła mu na barki. Pobladła jeszcze bardziej i praktycznie położyła się na ławce, zakrywając twarz książką.
  - Co jest, Granger? - szepnął w jej stronę Draco.
  - Właśnie sobie przypomniałam wczorajszą noc, Malfoy... Ale przypał - jęknęła. Blondyn zaśmiał się serdecznie i pokręcił głową. Hermiona postanowiła, że po lekcji porozmawia ze Snape'm.  Pierwszy raz lekcja dłużyła jej się tak bardzo. Wierciła się na krześle i trzęsła nogą, co lekko irytowało Malfoy'a. Kiedy zabrzęczał dzwon obwieszczający koniec lekcji, wszyscy szybko wybiegli z sali, a ona została i podeszła do nauczyciela.
  - Profesorze? - zapytała niepewnie. Mężczyzna spojrzał na nią z uśmiechem.
  - Słucham, Hermiono? - dziewczyna zapowietrzyła się. Jeszcze nigdy Snape nie zwrócił się do niej po imieniu. I jeszcze się uśmiecha do niej.
  - Bo ja chciałam porozmawiać... o mojej... mojej mamie. Mogę? - usłyszała jak mężczyzna głośno westchnął.
  - A co byś chciała wiedzieć?
  - Co dokładnie się stało, że moja mama przez tyle lat udawała mugolkę? - Hermiona opadła na krzesło stojące przy biurku i wyczekująco spojrzała na nauczyciela.
  - Posłuchaj... o tym to musisz porozmawiać z Mirandą. Nie sądzę bym był upoważniony do informowania cię o tym. Ale mogę powiedzieć ci, że twoja mama rzeczywiście jest moją siostrą, i jak mniemam opowiedziała ci o tym Elena - brązowowłosa kiwnęła głową, a Severus kontynuował - jesteś więc moją siostrzenicą, Hermiono. Powinnaś porozmawiać z Mirą, myślę, że już jest czas abyś dowiedziała się całej prawdy.
  - A ty? Nie chciałbyś się z nią pogodzić? - Snape uśmiechnął się blado.
  - Jeżeli Miranda stwierdzi, że chce odnowić stosunki rodzinne, to bardzo chętnie się z nią spotkam i porozmawiam, mama bardzo z nią tęskni. W dodatku Mira jest matką chrzestną Eleny, a kiedyś przyjaźniła się z Kathrin. Dobrze by było, aby wszystko wróciło do dawnej normy, ale nie jestem pewien czy twoja matka będzie chciała tego samego. Porozmawiaj z nią.
  - Nie powiesz mi co się stało? - Mężczyzna pokręcił przecząco głową.
  - Nie mogę, Hermiono. Porozmawiaj z matką.
  Dziewczyna podziękowała za rozmowę i ruszyła na kolejną lekcję.